Qəzet səhifələrində yaranan kitab
Dek 09, 2020 | 11:47 / Yeni nəşrlər
İkinci Qarabağ müharibəsi başlayan ilk günlərdən hər kəs kimi mən də cəbhə bölgəsində baş verənləri həyəcanla izləyirdim.
Ölkə Prezidentinin xalqa müraciətləri, dünyanın müxtəlif informasiya agentlikləri və televiziyalarına müsahibələri, beynəlxalq mətbuatda mövzu ilə bağlı dərc edilən yazılar və təbii ki, döyüş meydanlarından gələn hər xəbər diqqətimizdə idi.
Bir çox başqaları kimi mən də bu 44 günlük savaş dövründə dəfələrlə radio və televiziya proqramlarında çıxışlar etdim.
Ancaq efirdəki münasibətbildirmələr nə qədər əhəmiyyətli olsa da, uçub gedir.
Qalansa yazılar olur!
Ona görə də münaribənin lap əvvəlindən isti-isti düşüncə və təəssüratlarımı yazılara çevirməyə başladım.
Hər həftə 2, bəzən 3 yazı yarandı. Hərəsi də 2-3 qəzet səhifəsi. Üst-üstə 15 yazı. Bütöv bir kitab alındı.
Və həmin yazıların belə operativliklə ortya çıxması və qısa müddətdə belə bir kitabın yaranmasına meydan açdığına görə mən əziz Rəşad Məcidə minnətdarlığımı bildirirəm.
Yaradcılığın özünəmxsus psixoloji gizlinləri var.
Əgər mənim hər növbəti yazım dərhal işıq üzü görməsəydi, bir neçə gün sonraya saxlansaydı, təbii, buna anlaşıqlı yanaşacaqdım.
Qəzetin öz imkanları, öz tələbləri, müəlliflərə nə qədər səxavət göstərsə də, müəyyən məhdudiyyətləri var.
Lakin Rəşad və onun “525”-i bircə yazını da sonraya saxlamadı. Nə vaxt təqdim etdim, dərhal da səhifələrə qoydu.
Yazı dərc edilirdi, gecə gözü hələ sabah oxucuya çatacaq səhfələrin PDF görüntülərini seyr edəndən sonra o yazıdan azad olurdum, dərhal növbəti yazıya köklənirdim.
Mən uşaqlıq illərimdən mətbuatla, radio-televiziya ilə bağlı olmuşam. Qəzetdə yer sıxlığından da yaxşı xəbərdaram. Lakin bəzən elə olurdu ki, 2 səhifə nəzərdə tutulmuş yazının həcmi bir qədər çox alınırdı.
Mən bilirəm axı qəzetin səhifələnməsi zamanı bu nə qədər çətinliklər doğurur.
Ancaq Rəşad hər dəfə səbr göstərdi, hər dəfə güzəşt etdi, hətta heç imkan olmayanda da nömrədə yazıma yer ayırdı.
Bu isə məni həm də çox intensiv işləməyə sövq etdi.
Bu 15 yazını adi vaxda bu qədər günlər içində nə mən yaza bilərəm, nə də bir başqası.
Sanki ekstremal vəziyyət beyni daha artıq səfərbər edir, fikirlərin sürəti artır, düşüncələrin ifadəsindəki həssasiyət çoxalır.
Məsələnin digər incə bir tərəfi də var.
Bu yazıların hər biri həm də siyasi məzmunlu idi, dövlət başçımızla əlaqədar idi. Adətən hər redaktor bu qəbil yazıları diqqətlə oxuyur, bəzi mühafizəkarlar hansısa ifadənin, hansısa fikrin, hətta hansısa sərlövhənin yer almasını mümkün saymır, yazıları öz səliqələri və öz düşüncə qəlibləri çərçivəsinə salmağa çalışırlar.
Rəşad Məciddə ümumən yazılarını çap etdiyi hər müəllifin üslubuna hörmətlə yanaşmaq vərdişi var.
Özümə münasibətdə “525”-də həmişə duyduğum fərdi üsluba, yazı tərzinə sayğıyla yanaşmanı bu son silsilənin nəşr edildiyi həftələr boyu daim hiss etdim.
Qəzeti yaxşı qəzet edən çox amillər varsa da, birinci sırda dayanan redaktorun şəxsiyyəti, onun özünün daxili azadlığı, fəhmi, hansı yazını necə təqdim etməyi hissetmə qabiliyyətidir.
Belə yaxşı qəzetçilər həmişə az olub, indi lap azdır və o azların arasında Rəşad Məcidin hörmətə layiq məxsusi yeri var.
Beləliklə, Qələbə Paradımızdan bir gün öncə -- dekabrın 9-da çap edilən bu 15-ci yazı ilə İkinci Qarabağ müharibəsinə həsr etdiyim silsilə tamamlanır.
Qalır müqəddimə və sonsöz artıraraq bunu kitab kimi nəşr etmək.
Güman ki, həmin kitab da lap yaxın həftələrdə işıq üzü görər.
Bu kitab belə qısa vaxtda belə ürəklə işlənərək ortaya çıxa bilirsə, yaratdığı münbit və xeyirxah şəraitlə yazı tempimi səngiməyə qoymamış, məni ləngimədən hər yeni yazını qələmə almağa həvəsləndirmiş Rəşad Məcidə bir daha təşəkkürümü bildirirəm!
