Biz bayrama toplaşmışdıq – sentyabrın 15-də bütün Azərbaycan boyunca olduğu kimi ölkənin baş ali məktəbi Bakı Dövlət Universiteti də yeni dərs ilinin ilk gününün sevincini yaşayırdı.

Universitetin köhnə əsas binasının qarşısında köhnə və yeni tələbələr, valideynlər, professor-müəllim heyəti toplaşmışdı.

Onillər öncə mən də ilk dəfə bu binanın qarşısında dayanmışdım.

Onda da buralar izdihamlı idi və qızmar bir yay günü idi, qəbul imtahanları gedirdi. Ilk dəfə yenilik etmişdilər, Universitetin girəcəyində televizor-monitor quraşdırmışdılar və çöldəkilər içəridə baş verənləri görə, imtahanların gedişini birbaşa izləyə bilirdilər.

Həmin dövr üçün aşkarlıq baxımından bu ciddi yenilik idi.

O çağlarda Universitetin var-yox elə bu binası idi və sağında-solunda, ətrafındakı indiki tikililərdən əsər-əlamət yoxdu.

Indiki 15 sentyabr səhərində Bilik Bayramına toplaşanları salamlayan BDU rektoru Elçin Babayev fərəhlə deyir ki, bu il qəbul olunan tələbələrin sayı 5600-dən çoxdur.

Təəssüf, xatırlaya bilmirəm ki, 30, 40, 50 il əvvəl o zamanlar Azərbaycanda tək olan Universitetin şərəfli tələbə biletinə ilk dəfə sahib olanların sayı nə qədərmiş.

Bəlkə də tələbələrin toplam miqdarı indiki qəbuldan da azmış. Ona görə də il-ildən çoxalan tələbə sayı təbii olaraq Universitetin yeni tikililərinin də artmasını zəruriləşdirir.

Rektor bu mərasim bitincə qonaqlara Universitetdə yeni yaradılmış və müasir təchizatlı təzə auditoriiyaları göstərir, fəxrlə bizə yeni əsərini – Universitet binasının illərcə dam olaraq qalmış istifadəyə yaramayan üst qatında qurulmuş Tələbə İnkişaf Mərkəzini təqdim edir.

Qonaqlar bir yana, binanın bu hissəsinin vaxtilə artıq tör-töküntünün qalaqlandığı, baxılmaq istənməyən tullantılar anbarı olduğunu görənlər də həmin dəqiqələrdə bizimlə idilər və heyrətdə qalmışdılar – sanki Universitetin içərisində səfalı bir oazislə qarşılaşmışdılar.

Burada konfrans zalı da var, müzakirələr otağı da, istirahət guşəsi də.

Hər addımda zövq, səliqə, çağdaş yanaşma, konstruktivlik, rahatlıq duyulur və istər-istəməz ətrafdakılardan dərhal sifarişlər gəlir: “Mətbuat konfranlslarımızı burda keçirərik”, “Tanınmış alimləri, görkəmli şəxsiyyətləri dəvət edərək ustad dərsləri təşkil etməyin nə yeridir!”, “Beynəlxalq konfranslarda əsl qonaq qarşısına çıxarılmalı məkandır!”

Bu sözü Universitetimə yaraşdırmaq istəmirəm, ancaq neyləyəsən ki, arxada qalan bir neçə ayacan bura “zibilxana” olub.

Indi isə hər kəsi görünüşüylə, sahmanı və təklif etdiyi imkanlarla məmnun qoyan bir məkan çevrilib.

Rektor Elçin Babayev bu gözəl Mərkəzin hansı zəhmətlər bahasına yarandığından danışır və hiss edirəm ki, dünyanın ən nüfuzlu elmi jurnallarından birində əks-səda doğuran məqaləsinin dərc edilməsinə, sanballı bir kitabının nəşrinə sevinən kimi iftixar duyur.

Haqqı da var, çünki bunların hər biri qalıcı, hamıya faydası dəyəcək və məhəbbətlə nail olunmuş uğurlardır.

Qısa müddətdə inşa edilmiş və Universitetin işləkliyini xeyli artırmış bir silsilə yeni tikililəri qoyuram bir tərəfə.

Axı məlum binanın bu hissəsi əvvəllər də vardı. Qapısını kimsənin açmaq istəmədiyi çardaq kimi durmuşdu yerində. Görməli olanların hamısı da bundan xəbərdar idi.

Sadəcə ağıla gəlməmişdi ki, belə də etmək olar. Belə mətləblərin ağıla gəlməsi üçünsə sən deyən çox şey də tələb olunmur – bir qədər can yanğısı, bir qədər təəssübkeşlik, bir qədər istedad, bir qədər kreativlik, bir qədər fədakarlıq.

Di gəl, bu keyfiyyətlər də hər kəsdə olmur!

Bu əməlin adı yox yerdən gözəllik yaratmaqdır və buna nail olanın əlbəttə ki, qürrələnməyə haqqı var.

Mən Elçin Babayevi uzun illərdir ki, tanıyıram. Harada çalışıbsa, həmişə işə belə can yandırıb, yenilikçi olub, səygöstərən, məqsədyönlü olub, ancaq Universitetdə sanki onun çalışmalarına bir şairanəlik də əlavə olunub.

Səhər Bilik Bayramı ilə bağlı mitinqdən öncə başqalarına demək istəmədiyini asta səslə mənimlə bölüşür.

Bayramsayağı bəzədilmiş meydandakı onun öz cizgiləri ilə düzəldilmiş iri lövhələri göstərir, “Necədir?” soruşur.

Gülümsəyirəm – həqiqətən çox cazibəlidir, ümumi kompozisiyaya xüsusi gözəllik verir.

Deyir ki, dünən evə axşamdan xeyli keçəndən sonra getmişəm. Gözləmişəm ki, bu lövhələrin də hər biri ürəyim istəyən kimi quraşdırılsın, arxayın olum, sonra gedim.

Bu yanaşmada bir bağbanın yetişdirdiyi fidana qayğıkeş münasibətinin əks-sədası, bir bişkin təsərrüfatçının öhdəsində olan hər nöqtəyə bir an belə səngiməyən cavabdehliyinin nişanəsi var.

O yeni Universitet tikililəri ki, bu gün seyr edirdik, bundan sonra illərcə qalacaq, bu lövhələrinsə ömrü bircə gündür – onlar sentyabrın 15-dəki Bilik Bayramı üçün nəzərdə tutulublar – göründülər, bugünkü bayramı bir az da qəşəngləşdirdilər və bununla da vəzifələri bitdi.

Ancaq vacib, həm də son dərəcə mühüm olan başqa məqamdır: ömrü bir gün olana da, illlərlə qalıb xidmət etməli olana da eyni diqqətlə, eyni nəvazişlə, eyni məsuliyyətlə yanaşmaq.

Rektor Elçin Babayev hələ tikintisi başa çatmamış daha bir korpusu nişan verir: “Bura Elm Mərkəzi olacaq, bütün elmi-tədqiqat laboratoriyalarımızı, tədqiqat otaqlarımızı burada cəmləyəcəyik, ən fərqli sahələrtin alimləri bir-biri ilə yaxın təmasda çalışa biləcək. Bu isə öz növbəsində elmlərin kəsişən sahələrinin inkişafına da xeyrini verəcək, Mərkəzin işə düşməsi ilə əsas binalarımızın mərtəbələrində də xeyli otaqlar boşalacaq, yeni auditoriyalara əlverişli meydan açılacaq. İndi əsas arzum tezliklə bu Elm Mərkəzini ürəyim istəyən kimi qurub istifadəyə verməkdir. Bunu da başa çatdırım, sonra nəfəs dərərik”.

Çətin!

Arzu arzu, həvəs həvəs gətirəcək, yeni niyyətlər və diləklər bir-birini əvəz edəcək.

Qazanansa təhsilimiz, elmimiz olacaq.

…Bakı Dövlət Universiteti mənim alma materimdir, həmişə də mənimçün ən əziz olaraq qalacaq.

İlk gəncliyimdən bu Zəka və İşıq Ocağına bağlıyam, indi də hər gün onunlayam.

Elə 2025-ci il sentyabrın 15-də – Bilik Günündə bayram sevincini yaşadıq və bir neçə sonra artıq bu semestrdə ilk dəfə görüşdüyüm yeni tələbələrimlə üzbəüz idim.

Yəqin onların da arasında elələri mütləq olacaq ki, mənim kimi tələbəlikdən Bakı Dövlət Universitetinə bağlanaraq sonra daha heç vaxt bu yoldan ayrıla bilməyəcəklər.

Buradan ayrılmağa sevgi və dogma ocağa sədaqət macal verməyəcək!

Akademik Rafael Hüseynov

© Bütün hüquqlar qorunur. Xəbərlərdən istifadə edərkən www.nizamimuseum.az saytına istinad zəruridir.